rēgem Rōmānum, nōmine Tarquinium Priscum, adiit ōlim sacerdōs , et ‘rex ’ dixit ‘novem librōs habeō, in quibus ōrācula deōrum poteris. sī mihi aurum dederis, novem librōs tibi dabō omnēs’. rex verba sacerdōtis audīre nōluit, et mulierem abīre iussit. proximō tamen diē sacerdōs. trēs librōs ante rēgis igne consumpsit et tum Tarquiniō ‘sex librōs’ dixit ‘tibi dabō, sī mihi nōn minus aurī quam herī poposcī dederis’. iterum nōluit Tarquinius librōs emere et mīlitēs quī circum sēdem rēgālem sacerdōtem removēre iussit. tertiō diē, ecce, iterum aderat sacerdōs obstināta, quae iterum trēs librōs incendit et tum ‘sī mihi nōn minus aurī quam poposcī dederis,’ dixit ‘librōs tibi dabō trēs’. rex, quī vir nōn stultus erat et deōrum ōrācula scīre cupiēbat, aurum dedit et trēs librōs in dēposuit.