senātōrēs Rōmānī fīliōs in senātum dūcēbant, nam puerī familiārum optimārum negōtia senātūs audiēbant antequam togam virīlem induērunt. ōlim in senātum duxit senātor fīlium adulescentem. posteā māter fīlium ‘quid hodiē in senātū ?’ rogāvit. ‘quid pater tuus cēterīque senātōrēs?’ fīlius nihil respondit, pater prohibuerat. iterum rogāvit fīlium māter cūriōsa: iterum nihil respondit fīlius. sed fīliō nōn dedit māter. ergō, quod inquīsītiōne repetītā fessus erat, verbīs nōn vērīs sīc respondit puer: ‘dē mātrimōniī formā multa dīcēbant senātōrēs: “duās fēminās in mātrimōnium dūcere dēbent virī Rōmānī? an duōs virōs dēbent fēminae Rōmānae ?” sed arcāna sunt senātōrum negōtia. ergō tacē, māter! cum fēminīs cēterīs, amīcīs tuīs, mea verba dīvulgāre !’ māter verba fīliī attonitīs accēpit auribus, sed ‘amīcīs’ prōmīsit ‘nihil dē arcānīs senātūs negōtiīs dīcam’. proximō tamen diē innumerābilis fēminārum multitūdō ad forum et circum senātum stābat. magnā vōce ‘duōs virōs’, omnēs exclāmābant ‘duōs virōs fēminae Rōmānae habēre dēbēmus!’ nōn poterant senātōrēs et dixērunt: ’insānia fēminās nostrās cēpit!